Jesienna róża

 

Jesienna róża

 

Przyjmij tę różę ode mnie

na znak pamięci nieprzemijającej.

Nie ukrywam, że jest mi przyjemnie

gdy wspominam Ciebie, morze, słońce.

 

Nasze ścieżki twoją wypełniam osobą;

słyszę tamte słowa, czuję ciepło dłoni.

Jakbym nadal chodził tutaj razem z Tobą…

Tak o Tobie myśleć nikt mi nie zabroni.

 

Czas, który upłynął niczego nie zmienił

skoro jakże żywe wracają wspomnienia.

Wszystkie chwile z Tobą zawsze będę cenił:

były jak szczęśliwie spełnione marzenia.

 

„ A wiatr od morza sukienkę

na twoich biodrach wygładza.

Wciąż trzymam Cię za rękę

- czy to Ci może przeszkadza?”.

 

 

One

One

 

Dziś przyznaję, że są przy mnie takie dwie,

co sprawiają iż się czuję jak we śnie.

Wolny od nich mam zazwyczaj tylko ranek,

za to każdy dzień jest pełen niespodzianek.

 

Artystyczne dusze obie mają

choć czasami sobie wzajem dokuczają.

Bo gdy jedna namalować pragnie coś,

druga też chce i potrafi dawać w kość.

 

Ich zachcianki różne muszę zaspokajać

- tutaj zresztą powinienem się pokajać.

Czasem trochę cierpliwości mi brakuje

ale przy nich dużo młodszym wciąż się czuję.

 

Gdy ich niema to odczuwam wnet tęsknotę

i zobaczyć je czym prędzej mam ochotę.

Nie wiedziałem, że gdy bliżej mi starości

wnuczki tyle dać potrafią mi radości.