Jesienna
róża
Przyjmij tę różę ode mnie
na znak pamięci nieprzemijającej.
Nie ukrywam, że jest mi przyjemnie
gdy wspominam Ciebie, morze, słońce.
Nasze ścieżki twoją wypełniam osobą;
słyszę tamte słowa, czuję ciepło dłoni.
Jakbym nadal chodził tutaj razem z Tobą…
Tak o Tobie myśleć nikt mi nie zabroni.
Czas, który upłynął niczego nie zmienił
skoro jakże żywe wracają wspomnienia.
Wszystkie chwile z Tobą zawsze będę cenił:
były jak szczęśliwie spełnione marzenia.
„ A wiatr od morza sukienkę
na twoich biodrach wygładza.
Wciąż trzymam Cię za rękę
- czy to Ci może przeszkadza?”.
Jak to cudownie ,że zostają nam wspomnienia i to te pogodne, piękne, słoneczne .I trzeba żyć cieszyć się życiem by było jak najwięcej takich kolorowych wspomnień, no i pięknych fotografii na długie jesienne wieczory.Pozdrawiam serdecznie Molekułka
OdpowiedzUsuńTaka mała ale okrutna ironia losu: Krzysztof Klenczon śpiewał: "... I nic nie pozostanie z godziny naszych zwierzeń bo przecież nawet pamięć los kiedyś mi odbierze...". Wcześniej =Czerwone Gitary= tak śpiewały: "...Bez wspomnień czasem łatwiej żyć...".
OdpowiedzUsuńCieszmy się pamięcią póki się da i los pozwoli nam żyć.
Pozdrawiam serdecznie.