Pięćdziesiąt lat temu

Pięćdziesiąt lat temu

Pięćdziesiąt lat temu (na tym zdjęciu z Mamą)

- czy gdyby czas cofnąć, byłoby tak samo?

„Chciałbym mieć swój rozum ale tamte lata”

- niejeden tak marzy od początku świata.

Może mniej bym guzów sobie ponabijał,

innych bym nie skrzywdził, kłopoty omijał.

Umiałbym pokochać, byłbym też kochany,

częściej bym potrafił chodzić roześmiany.

Wiem – to niemożliwe. Wiele szans straciłem

ale też czasami i szczęśliwy byłem.

W głowie zaświtała myśl niezbyt rozumna:

Mamo – czy byłabyś dzisiaj ze mnie dumna?

Magda

Magda

O Magdzie jeszcze nigdy nic nie napisałem

bowiem żadnej Magdy dotąd nie poznałem.

Los zrobił psikusa: z Nieba albo z Piekła

przysłał pewną Magdę a ta mnie urzekła.

Wesoła, dowcipna, zgrabna i zadbana

- z nią byłbym szczęśliwy od samego rana.

Dosyć długie włosy i rzadka uroda

lecz ma jedną wadę: dla mnie jest za młoda.

Jednak z racji wieku język swój rozpuszczę

i jeszcze o Magdzie słów kilka wyłuszczę.

Jest nietuzinkowa i nie byle jaka

a niestety wcale nie chce mieć „chłopaka”.

Po co nam to było

Po co nam to było

Po co nam to było? Złudzeń gwiezdny pył

błyszczał jak diamenty, wśród szarości lśnił.

W słowach żar emocji i fantazji moc,

za nami niejedna pełna szczęścia noc.

Po co nam to było? Snuć przyszłości szlak

wierząc, że opatrzność daje jasny znak

iż miłości doznać można w każdym wieku…

To była naiwność – niema na nią leku.

Po co nam to było? Pozostały sny

w których jesteś ze mną i to właśnie my

spełniamy najbardziej szalone marzenia.

O losie okrutny – to były złudzenia.

Po co nam to było? I czy było warto?

- przecież los rozgrywał nas znaczoną kartą.

Chociaż nie potrafię swego życia zmienić,

umiem we wspomnieniach tamte chwile cenić.