Budujemy

Budujemy

Zamki z piasku wszyscy znamy,

często wszak je podziwiamy.

Ten na zdjęciu w dwa dni powstał,

nie wiem jak długo tam postał.

Bowiem tak już jest wśród ludzi,

że budowa zawiść budzi.

Jeśli jeden coś zbuduje

inny wnet mu to zrujnuje.

Budujemy przyszłość z marzeń,

czy się spełnią – czas pokaże.

Realiści nie budują:

oni wciąż wszystko planują.

A omamy i miraże

życie nam podsuwa w darze.

Złudzeniami się karmimy,

gdy fałszywe – nie widzimy.

W ramach puenty wiersza powiem:

kochać trzeba, miłość bowiem

jest spoiwem dusz i ciał!

(Pewnie każdy by tak chciał…).

Kamienica

Kamienica

Zwykła kamienica, dwa piętra od frontu

a ja od podwórka na trzecim mieszkałem.

Dodam tylko jeszcze raczej dla porządku:

w mieszkaniu ze strychu dzieciństwo spędzałem.

Ustęp w korytarzu i wodociąg tamże,

szczury wszechobecne ludzi się nie bały.

Starsi z mych kolegów lądowali w mamrze

a z tymi młodszymi byłem przez dzień cały.

Piłka, jeśli była – to tylko szmaciana,

kółko na patyku, gry w Zośkę i klasy.

Dbała o mnie wówczas siostra ukochana

bowiem do wieczora mama była w pracy.

A przecież szczęśliwie te czasy wspominam,

które wkrótce znikną w mroku niepamięci.

Dorosłem, zjawiła się przy mnie dziewczyna

na której wspomnienie łza się w oku kręci.

Pora mi odpocząć, myśli uspokoić,

schłodzić nieco serce mocno ożywione.

Mym nowym marzeniom nie pozwolić broić,

sprawić aby dni te nie były stracone.

Król parkietu

„Król parkietu”

Porwała go w tany z litości dziewczyna,

by się nie przykleił do krzesła twardego.

Tak dość niespodzianie swój taniec zaczynał

zadając pytania: kto? kiedy? dlaczego?

A później łut szczęścia – i takie bywają,

brudzia z nim wypiła szykowna kobieta.

I wpadł niczym śliwka przyszłości nie znając

- pijąc wódkę i tańcząc – ten stary asceta.

Kobieta nie Kuba, stopy swe chowała

- nic to nie pomogło, deptał jak najęty.

Wciąż myślał, czy tańcząc tego się nie bała

- był oczarowany, Jej wdziękiem ujęty!

Czas skoczył z kopyta, tańce zakończono

- dla owej kobiety spuchniętych stóp bólem.

Jeszcze przez głośniki zdanie wygłoszono:

„Ten starszy mężczyzna jest parkietu królem”.