Dzisiaj

Tak marzyłaś by kimś być,

na wysokiej stopie żyć

i brać, to co życie da w darze.

Miłość była niczym sen

lecz wygasła (skąd to wiem?)

a dziś, co zostało z twych marzeń?

Lecz nie smuć się,

jeszcze zdążysz znaleźć to,

to, o czym śnisz

spotkasz znów któregoś dnia.

Mówię ci – uwierz mi!

Szarość dni i wiary brak,

wszystko idzie jakby wspak

a sens gdzieś zaginął po drodze.

Ściany puste, cisza brzmi

jak zamknięte z hukiem drzwi,

skąd żal? – nic nie boli tym razem.

Lecz nie smuć się,

jeszcze zdążysz znaleźć to,

to, o czym śnisz

spotkasz znów któregoś dnia.

Mówię ci – uwierz mi!

Wierzę

Wierzę

(z lamusa)

Za oknem - jak w lecie - śpiew słyszę (słowika?)

i ciepły mnie wietrzyk owiewa.

Więc czemu me ciało dreszcz (zimna?) przenika

i zimy się nagle spodziewam?

Już widzę: śnieg sypie wielkimi płatkami

- szyb auta zza śniegu nie widać.

Odgarniam powoli, gołymi rękami

i - radość mnie wielka spotyka!

Bo w środku (skąd? kiedy?) - ty jesteś, kochana

- w niepamięć złe chwile już płyną.

Dogonić te lata musimy do rana,

wciąż kocham Cię, moja dziewczyno!

Lecz zimno i mokro się nagle zrobiło;

śnieg pada - wróciłem do życia.

Tak chciałbym, by tamto się kiedyś spełniło,

niewiele już mam do odkrycia.

Gdzie jesteś? Dlaczego nie umiem Cię znaleźć?

Czy szukam za mało dokładnie?

Wciąż wierzę: ognisko wraz z Tobą rozpalę

- będziemy żyć razem przykładnie!