Gdzie iść

Gdzie iść?

(z lamusa)

Gdy tylko wstecz za siebie spojrzę...

(wiem już: złudzeniem to wspomnienie)

to obok siebie nic nie dojrzę,

bo puste było me marzenie.

Marzenia to do siebie mają,

że w nich jest wszystko, czego chcemy;

lecz jakże rzadko się spełniają

i które spełnią się? - nie wiemy.

Chodzę więc smutny po ulicach

nie wierząc, że coś jeszcze zmienię.

Nic mnie w mym życiu nie zachwyca,

straciłem także i nadzieję.

Może to kara za me grzechy,

bo szedłem niewłaściwą drogą?

Nie mam więc prawa do pociechy,

inni mi ludzie nie pomogą.

Lecz, jak przystało na owieczkę

zbłąkaną - z własnej wszak głupoty:

gdy żal wyrażę, choć troszeczkę

zmniejszą się bóle me, zgryzoty?

Cierpienie moje sens by miało,

gdybym odnalazł własną drogę.

Dziś Boga proszę, choć nieśmiało:

czy mi pokaże, gdzie iść mogę?