Serce

Serce...

Każdy je ma, ale każdy inne.

Najpierw o tym nie wie, a serce niewinne

póki nie ożyje z nieznanych powodów,

jeszcze człowiekowi nie sprawia kłopotów.

Coś nagle zobaczysz w czyichś oczach blasku,

że już ciągle myślisz: o świcie, o brzasku.

Nie wiesz, co się stało. To za serca sprawą

chorujesz na miłość! - Nie jest to zabawą...

Świat zmienia się wokół nagle niespodzianie.

To właśnie od serca dostałeś zadanie:

serce chce bliskości serduszka drugiego,

musisz mu w tym pomóc - niema w tym nic złego.

Dobrze, gdy dwa różne serca się spotkają

- kiedy oba zechcą - mocno się kochają.

Miłość to szczęśliwa, choć jej nie rozumiesz.

Pragniesz być z tym drugim i mocno to czujesz.

Ale zburzyć łatwo sielankę miłości:

staje się tak czasem z powodu zazdrości.

Zazdrość jest drapieżna, gdy ugryźć spróbuje

- ból zada ogromny - serce wnet to czuje.

Aby miłość trwała - pracy wiele trzeba

(miłości do życia potrzeba jak chleba).

Przed wrogami miłość mocno czasem bronić,

nawet walczyć o nią i sobą osłonić.

Dobrze widzieć można tylko swoim sercem,

ono drogę wskaże, gdy będziesz w rozterce.

Poprowadzi prosto - choć wokoło burze.

Pomyśl: niby małe, ale jakie duże!