Bieg
czasu
Czas biegnie – wszyscy to wiemy,
biegniemy z nim nieustannie.
A czasem go marnujemy
lub nadrabiamy zachłannie.
Czas jest jak rzeka – wciąż płynie,
nie da się czasu zawrócić.
Wszystko, co dziś jest przeminie,
w przeszłość nie można powrócić.
Czas litościwie zasłania
mgłą niepamięci wspomnienia.
Choć sporo trzeba starania
aby tę litość doceniać.
Czas nie zna słowa „powtórka”
- ja już
potrafię go cenić.
Czas się zatrzymał w podwórkach
na tyłach starych kamienic.
Tylko sam popatrz w swój wiersz... ile życiowej prawdy zawierają strofy.
OdpowiedzUsuńTrzeba przeżyć ów czas, żeby dostrzec to wszystko, co wyraziłeś.
To wiedza czerpana z doświadczeń. W różnej postaci.
a jednak... mocujemy się z tym mijanym i od tego,
który przed nami, jakby wymagamy więcej. Czy przez świadomość,
że ten, który minął, zabrał ze sobą lwią część?
Można mnożyć pytania... ale... czy nie szkoda tego,
który został, na takie poszukiwania?
Może od teraz brać, co wpada do życia i nie targować się o...
właśnie, o coś jednak wciąż trzeba, bo nie nie da rady
wyzbyć się wszystkich potrzeb.
Tak więc... przyjmij moje wywody jako stan zawieszenia
w niełatwym...
Cieszę się, że masz wiersz, że mogłam przyjść i powiedzieć, że zrobiłam Ci kawę.
Sobie herbatę, bo jeszcze nie mam odwagi sięgnąć po czarujący, czarny napar.
Pozdrawiamy Cię, LE, pozdrawiam.
Zawsze widziałaś dalej oraz szerzej, niż ja, podziwiam Twoje zdolności. I tak - szanując czas, będę chciał jeszcze przekazać morzu moje pozdrowienia i podziękowania za wszystko, co dane mi było od morza. Dobrze, że widziałem inne morza i Ocean Atlantycki. Moje serce wybrało raz na zawsze Bałtyk. Pewnie za sprawą korzeni, choć najpiękniej ujęła to Agnieszka Osiecka w wierszu "konwalia":
OdpowiedzUsuń"...Ale ja do tej tutaj ziemi
przybita jestem konwaliami.
A my - gwiazdami prowadzeni,
My z tobą Leszku - tacy sami...".
Dziękuję za kawę i serdecznie pozdrawiam.
Twoje serce nie mogło wybrać inaczej, bo nie tylko to, co piękniejsze,
Usuńale to, co bliższe - określa nasze pragnienia.
Znalazłam całą piosenkę, przeczytałam kilka razy.
Dzisiaj jutro będzie wspomnieniem, pojutrze - to będzie przedwczoraj.
Jednak chciałabym, żebyś pojutrze...
Tymczasem poproszę morze, żeby czekało - jak nikt.
LE, pozdrowienia.
Jeśli zaczeka morze, to może je odwiedzę, choć pewnie nie wcześniej, jak we wrześniu.
UsuńDziękuję pięknie i pozdrawiam serdecznie.