Wszystkich Świętych

Wszystkich Świętych

Miłość, nadzieja, smutki i radości

- wszystko, co składa się w słowo „żyć”.

Jakąż ma wartość? Czy kogoś obchodzi

gdy obcy mu człowiek chce po prostu być?

„Myślę, więc jestem” powiedział poeta

i tylko głos cichy spytał: Czym?

Dzisiaj Wszystkich Świętych. Zapalona świeca

zaciera spór: dobrym był czy złym.

Oni dziś poważni, niosą chryzantemy

i lampionów kilka - zapalą na grobie

bliskich a pomyślą – my tam też będziemy.

Obcy czy znajomi, równi śmiercią sobie.

Spójrzmy – tutaj obok jest grób zaniedbany

- bliscy zapomnieli albo już nie żyją.

A kiedyś zapewne był to ktoś kochany…

Pomódlmy się za tych, co się w grobie kryją.

Gran Canaria

Gran Canaria

Tak się zaczęło to, co chciałem:

wysoko w chmury ponad ziemię

gdzie bardzo szybko zrozumiałem,

że swoje życie dosyć cenię.

W cieplutkim miejscu się znalazłem

palmy i kwiaty, ciepło lata,

chcę wykorzystać tę okazję,

by poznać cząstkę tego świata.

Wschód słońca tu, nad oceanem

pobudzał zmysły swą urodą

- prawie codziennie podziwiałem

jak słońce wstaje ponad wodą.

Wąskie uliczki całe w kwiatach,

gorąco suchy wiatr łagodzi,

smak soli w ustach, morza zapach

a zimne piwo też ochłodzi.

Puerto de Mogan mami, kusi

by czerpać z życia co najlepsze,

otworzyć serce człowiek musi

by chłonąć szczęście jak powietrze.

Trzydzieści stopni dniem a nocą

dwadzieścia  cztery, gwar, muzyka

rozbrzmiewa całą swoją mocą

- uszy niejeden swe zatyka.

Na pożegnanie objazd wyspy,

dzień pełen przygód, dobrych zdarzeń:

cudowny ogród botaniczny

stał się spełnieniem wielu marzeń.

Pustynia

Pustynia

Gorąco jak na Saharze

lecz spełnia się o czym marzę:

idę przez wydmy piaszczyste,

niebo błękitne i czyste.

Długo już idę od rana,

cóż widzę – to karawana,

sznur dromaderów i ludzi

nadzieję w sercu mym budzi.

Powietrze wiąż rozedrgane

przybliża mi karawanę,

widzę oazę w zieleni,

bielą budynków  się mieni.

Idę więc tam, gdzie i oni,

pragnienie wody mnie goni,

już blisko, czuję wprost wodę,

znajdę zapewne ochłodę.

Przy studni stoi… to Ona!

Wyśniona i wymarzona!

Ten uśmiech i smukła postać

- to przy niej pragnę już zostać.

Wtem obłok piasku wiatr wznosi

choć nikt go o to nie prosi;

pustynia wciąż taka sama

- to była fatamorgana.