Zaduma

Zaduma

 

Wicher w Wszystkich Świętych wściekle siecze deszczem

jakby wszystkim groził: „zatańczymy jeszcze”.

Miliony lampionów z drgającym ognikiem

dzielnie z wichrem walczą - elegancko, z szykiem.

Mocno „okopane” wazony, donice

stanowią osłonę, matczyną spódnicę

dla lampionów, świeczek, różnorodnych zniczy...

Ludzi zamyślonych nikt dzisiaj nie zliczy.

Pamięć. Nasze serca długo pamiętają

bliskich, co odeszli; najbliższych kochają

miłością bez granic, która niczym droga

- zaprowadzi wszystkich przed oblicze Boga.

Tymczasem żyjemy, kochamy, tęsknimy;

czasem i na jawie nieśmiało marzymy

aby dostać więcej, czego nam brakuje...

Marzyć można często - to nic nie kosztuje.

Wróćmy do zadumy, do zastanowienia:

dlaczego żyjących wciąż się nie docenia?

W chwili, gdy odejdą - rozpacz, ból czujemy

a kiedy są z nami - cenić ich umiemy?

Wichrze: porwij smutki, rozwiej w pył złudzenia.

Otrzeźwij  mnie deszczem za chwile zwątpienia.

Przewiej moje ciało do bólu srogiego,

lecz przywiej tą jedną... tą z serca mojego!

To był flirt?

To był flirt?

To był tylko zwykły flirt

– tak przyjemnie jest poznawać

innych ludzi, ta zabawa

moc radości nam wszak sprawia.

To był tylko zwykły flirt

- choć nie pozbawiony mocy

o czym świadczą mokre oczy,

magia nie spędzonych nocy.

To był tylko zwykły flirt

- czyżby wszystko nam się śniło?

Owszem, przyznam – było miło

- ja myślałem, że to miłość…

Działka

Działka

Ziemi skromny skrawek a szczęścia tak wiele

choć wymaga pracy, by się nią nacieszyć,

odpocząć możemy przynajmniej w niedzielę,

nasycić się ciszą, nigdzie się nie spieszyć.

Ale po co cisza, gdy wnuki harcują,

biegają, zjeżdżają i liście zbierają,

teraz przy ognisku nieźle dokazują,

widać, że radości swojej nie udają.

A przysmaki z grilla i piwo do tego,

cóż nam więcej dzisiaj do szczęścia potrzeba?

Milknę, bo pytania: czemu? jak? dlaczego?

Wciąż Jej mocno pragnę niczym głodny chleba.

A cudowna jesień mami kolorami,

dym z ognisk się snuje, ziemniaczki się pieką,

a my obydwoje wciąż jesteśmy sami

- chociaż tacy bliscy – jesteśmy daleko!

Co się dzieje

Co się dzieje?

Czasami wystarczy ot, tyle

- zdjęcie i cudne marzenia,

w brzuchu latają motyle

niosąc nadzieję spełnienia.

Znikła nostalgia jesienna,

wiatr Twoje włosy rozwiewa,

szczęśliwa chwila bezcenna

a liście spadają z drzewa.

Czemu się dziwisz, kochana,

myślisz, że to Ci się śniło?

Lecz kiedy zbudzisz się z rana

- zrozumiesz, że to jest miłość.

Jesień 3

Jesień 3

Znów świeci słońce cudowne

rozsyła swoje promienie.

Brązowe i złote liście

- ach jakże jesień cię cenię.

Tym razem idę szczęśliwy

pod rękę z mą ukochaną.

A ona taka radosna

- wciąż widzę ją roześmianą.

Chodźmy kochana nad Zalew,

karmić łabędzie będziemy.

Świat dla nas bramy otwiera

- tyle zobaczyć możemy.

Smutki i troski uciekły

w mrok głębokiego cienia.

A my beztroscy, radośni

- spełniać będziemy marzenia.

Jak cię jesieni nie kochać

skoro miłością nas dzielisz.

Każdy kowalem jest losu

- smutek wnet w radość odmieni.