Skojarzenia

Skojarzenia

(Z lamusa)

Burza

Grzmot dalekiej jeszcze burzy

- wiatr oszalał, pyłem prószy,

krople deszczu zabębniły

- ten scenariusz jest mi miły!

Pośród deszczu i błyskawic

siebie byliśmy ciekawi;

nasze dłonie niecierpliwe,

pocałunki czułe, tkliwe...

Twoje ciało tak pachniało

- ciągle było mi za mało.

Szczerość uczuć, chwilka życia

- a tak wiele do odkrycia!

Las

Zapach grzybów przypomina:

piękna była to dziewczyna!

Nie umiałem jej docenić,

a tak chciałbym wszystko zmienić...

Lasem żyła. Las chłonęła.

I z miłości wprost płonęła!

Lecz się ognia wystraszyłem,

swe uczucia przegoniłem.

Nasłuchuję, patrzę, szukam

- odpowiada cisza głucha.

Nie dostałem drugiej szansy;

z lasu wracam, lecz... „na tarczy”.

Potok

Słowa tłumi grzmiąca woda;

jak rozmawiać? - głosu szkoda.

Więc milczymy przytuleni,

zamyśleni, rozmarzeni.

Twoje myśli gdzieś szybują

- poznać moich - nie próbują.

Trudno. Patrzę w wartką wodę

i podziwiam twą urodę.

Lecz za szybko woda płynie:

nie ma śladu po dziewczynie!

Szmer potoku nadal słyszę...

Wolę to, niż martwą ciszę.

Kasztany

Z piosenki o żalu zostały

pachnące i mokre kasztany.

To wiosna ma była - nie jesień;

powracać wciąż do niej tak chce się.

Nie dałaś mi słowa wykrztusić:

tak pięknie umiałaś mnie zmusić

bym słuchał i marzył... o ciszy.

Dziś mówię, lecz nikt mnie nie słyszy.

I tylko zmoknięte kasztany...

Och głupi - wszak byłem kochany!

Co było - nie wróci; cóż, trudno.

Otworzę swe oczy na jutro.