Miłość

Miłość

(Z lamusa)

Znalazłem ją w deszczu jesiennym na dworze,

kiedy zrozumiałem, że on mi pomoże

żal z serca wyrzucić obfitymi łzami...

lecz nie opiszę go dzisiaj słowami.

Znalazłem ją w mrozie, co szczypał złośliwie

gdy ból mi zadała kobieta dotkliwie,

(a ból był ogromny: porażał, ogłuszył

i brakło niewiele, abym Tam wyruszył).

Znalazłem ją w wartko płynącym potoku

na wakacjach krótkich, pięknych w tamtym  roku.

Myślałem: połączyć nas będą umiały

(jakże się myliłem! Rozdzielić zdołały...).

Znalazłem ją w oczach mych kochanych dzieci

(jakże szybko rosną, czas tak prędko leci)

- chociaż chwil radosnych tak niewiele mają,

jedno wiem na pewno: bardzo mnie kochają.

Znalazłem ją we śnie - w nim jesteśmy razem,

wciąż tak zakochani - z zatrzymanym czasem

w chwilach pełnych szczęścia (zawsze tak być miało),

lecz czas się obudzić: cóż ze snu zostało?

Znalazłem ją w słowach, co je w wiersze składam,

gdy sen nie przychodzi - do pisania siadam.

Chociaż „częstochowskie” rymy tylko piszę,

pisać muszę szybko - to, co sercem słyszę.

Znaleźć jej nie umiem tylko w tej kobiecie...

tak długo szukałem, nie znalazłem przecie

iskiereczki bodaj, zarzewia miłości...

(O czym ona marzy, co w jej głowie gości?).

Szukać będę nadal, aż do kresu życia,

dzisiejsze szukanie tak mnie nie zachwyca.

Jak wynika z wiersza: szukam i znajduję.

Miłość znajdzie każdy, kto jej poszukuje.